كودكان از مهم ترين گروه هاي سني در هرم سنی هر جامعه اي هستند. رشد و پرورش اين گروه سني در تمامي كشور ها از اهميت وي‍ژه اي برخوردارست...
تاریخ انتشارشنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۱ - ۲۲:۳۵
۰
کد مطلب : ۱۰۵۲۷
توجه به ورزش كودكان در كشورهاي مختلف چه در حوزه تربيت ورزشكاران حرفه اي كه از سنين پايه آغاز شدني است و چشمانداز بين المللي دارد و چه در حوزه برنامه ريزي هاي اجتماعي به جهت استفاده از ورزش و پتانسيل-هاي بالايش در امر سلامت روحي و جسمي، بسیار مورد نظر است. خصوصا كه اين گروه سني روز¬هاي زندگي طولاني پيش رو دارند وتوجه به سلامت آنها از هر جهت، حائز اهمیت است.
ورزش به زعم كارشناسان در سنين كودكي، كاركردهاي غیر از سلامت جسم نيز داراست. ورزش کردن در سنين بين ۶ تا ۸ سال در ايجاد ظرفيت-هاي شناختی و بالا بردن اين ظرفيت¬ها بسيار مناسب عمل مي كند. توانايي¬هاي مانند پرتاب و ضربه زدن به توپ، بالا و پايين پريدن، شنا كردن و ... به غير از ايجاد احساس شادماني و آزادي در كودك، كاركردهاي اساسي ديگري در رشد كودك دارد.کارکرد¬هایی نظير ايجاد و بالا بردن اعتماد به نفس كودك و همچنین به تعادل مورد نياز زندگي كمك ميكند. در سنين بالاتر كودك به واسطه فعاليت هاي ورزشي به مفاهيم بردن ، باختن، تلاش براي نباختن، احترام به حريف و داور و كنترل احساسات دست مي يابد.
همچنین برنامه ريزان اين حوزه كه در پيوستاري از والدين و مدارس تا سازمان-هاي دولتي، غير دولتي و شهرداري هاهستند، ميتوانند در سنين پاياني كودكي يعني بين ۱۰ تا ۱۲سال با ايجاد مسابقات و جشنواره هاي ورزشي زمينه رقابت، استعداديابي و آسيب¬شناسي موارد خاص را در كودكاني با شرايط ناموجه، ايجاد كنند. از طرف دیگر همكاري سازمان¬هاي متولي ورزش كودكان و پرهيز از موازي كاري از مهم¬ترين مسائلي است كه در اين حوزه بايد مورد توجه قرار بگيرد. در صورت نبود چنين همكاري هايي اقدامات منفرد، نمي¬توانند تبديل به روندي مناسب شده و انتظارات را برآورده سازند.
به خصوص كه با تغيير سبك زندگي و نبودن فضاهاي ورزشي كافي در محل زندگي اكثر كودكان اين سرزمين و زندگي آپارتماني، لزوم توجه به احداث مكان ها و طراحي برنامه های ویژه، تنها براي اين گروه سني بيشتر مورد توجه است.متاسفانه در سال هاي اخير در بين برنامه ريزي هاي ريز و درشت سازمان¬ها براي ايجاد مشاركت شهروندي، حوزه كودكان خصوصا "ورزش كودكان" مورد غفلت واقع شده است.
مدارس عموما امكانات و ساعات ورزشي مناسبي در اختيار كودكان قرار نمي دهند و حتي گاهي ساعات ورزشي مدارس قرباني ساعات جبراني براي درس هاي رياضي و علوم مي شوند. پارك ها و فضا هاي بازي خاص كودكان بسيار كم و همچنین كم امكانات هستند، مربي و آموزشي نيز در آنها وجود ندارد. تعداد مدارس غيرانتفاعي كه فضاي ورزش مناسبي دارند به انگشتان دست نيز نمي رسد. به اين ها اضافه كنيد عدم آگاهي و امکانات بسياري از خانواده ها را در اين موارد، که در ناچیز بودن هزينه فعاليت هاي ورزشي خصوصا براي كودكان، در سبد خانواده ايراني جلوه گر است و در كنار همه این ها محروميت هاي بیشتر دختران نيز در زمینه ورزش نبايد از ياد برود.
تنها مي ماند اشاره به اقدام وزارت آموزش و پرورش در سال های اخیر جهت استخدام معلمين ورزش از بين فارغ التحصيلان رشته تربيت بدني براي دبستان ها ، كه شايد بتواند آشتي كوچكي بين كودكان و ورزش در سال های پیش رو برقرار كند .
حنانه منشی
منبع : نصر نیوز
آخرین عناوین
