آمریکایی‌ها 50 سال است به ملت ما ستم می‌کنند. انگلیسی‌ها بیش از یکصد سال است علیه ایران توطئه می‌کنند. انگلیسی‌ها از 50 سال پیش همزمان با کودتای 28 مرداد یک شریک در غارت ملت ایران پیدا کرده و تاکنون این شراکت را حفظ کرده‌اند.
ما در نهظت مشروطه گرفتار توطئه‌های روس و انگلیس بودیم. در نهضت ملی شدن نفت و نهضت امام خمینی گرفتار دسیسه‌های آمریکا و انگلیس بودیم و هستیم. آنها یک لحظه از خصومت‌ورزی با ملت ما دست برنداشته‌‌اند. در قضیه تسخیر لانه جاسوسی قرار شد دولت ایران گروگان‌ها را آزاد کند و آمریکایی‌ها حداقل دو کار انجام دهند.
1- پول‌های بلوکه شده ما را آزاد کنند.
2- در امور داخلی ما دخالت ننمایند.
اما ما گروگان‌ها را آزاد کردیم آنها پول‌های بلوکه شده ما را آزاد نکردند. ما به آنها گفتیم در زمان شاه دولت ایران ده‌ها میلیارد دلار برای خرید اسلحه به شما داده بنابراین یا پول‌های ما را بدهید یا اسلحه‌ای را که خریدیم بدهید. آمریکایی‌ها با پررویی گفتند نه پول آن را می‌دهیم نه اسلحه را به شما می‌دهیم.
گفتیم براساس میثاق‌های جهانی و قرارداد الجزیر در امور داخلی ما دخالت نکنید. اما کودتا راه انداختند، جنگ را به ما تحمیل کردند، سلاح‌های کشتار جمعی از جمله سلاح شیمیایی در اختیار عراق قرار دادند و بودجه در کنگره برای مداخله در امور داخلی ما اختصاص دادند. به اعتراف وزیر خارجه پیشین آمریکا خانم کلینتون 5 هزار نفر را برای فتنه 88 تربیت کردند و به جان مردم ما انداختند و...
خوب با چنین دولتی و با چنین سوابق وفاداری به عهد و پیمان‌های خود چه باید کرد؟ ما براساس چه علائم و نشانه‌هایی به آمریکایی‌ها اعتماد کنیم؟
چهارشنبه گذشته رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مردم آذربایجان فرمودند؛
"معتقدم حتی اگر در مسئله هسته‌ای همان خواسته‌هایی که آنها دیکته می‌کنند، قبول کنیم باز هم تحریم‌ها برداشته نخواهد شد. زیرا آنها با اصل انقلاب مخالفند."
این بیان رهبری حکایت از یک حقیقت تاریخی دارد .ما در سه نهضت اسلامی در یکصد سال اخیر این را به خوبی آزموده‌ایم که دشمن به جز یک دیکتاتوری خشن و وابسته در ایران به هیچ حکومتی رضایت نخواهد داد.
آمریکایی‌ها با دین ما، استقلال ما و آزادی ما مخالفند. با کسی هم شوخی ندارند.
قدرت‌های جهانی کارنامه‌ای سیاه در مواجهه با ملت ما دارند اکنون ملت ما بیش از سه دهه است طعم شیرین استقلال و عدم وابستگی به بیگانگان را تجربه کرده است. پیشرفت‌‌هایی که در این سه دهه ملت ایران داشته است در طول تاریخ 200 سال اخیر سابقه نداشته است. ایران امروز در جاده پیشرفت و ترقی سیر می‌کند و هیچ قدرتی قادر نیست جلوی این سیر را بگیرد مفهوم این واقعیت آن نیست که ما گفتگوها را ترک کنیم. آنها بزودی این کار را خواهند کرد و هزینه آن را هم پرداخت خواهند کرد ما باید درک خود را از درجه خصومت‌ورزی دشمن بالا ببریم در گفتگوهای 1+5 حداقل ما با سه گرگ باران‌دیده روبه‌رو هستیم: آمریکا، فرانسه و انگلیس؛ آنها از اول برای رسیدن به تفاهم و توافق سنگ‌اندازی می‌کردند الان هم به نوبت این نقش را ایفا می‌کنند.
آنها اکنون از منظر منافع خودشان به سه راهی خوب، بد، زشت رسیده‌اند ما باید برای هر سه گزینه سناریو داشته باشیم. از منظر آنان توافقی خوب است که یک کاریکاتور از تاسیسات هسته‌ای ایران باقی بگذارند که فقط جنبه تاریخی داشته باشد آیندگان بیایند نوع توقف فعالیت‌ها و نحوه تسلیم دولت ایران را مورد بازدید و مطالعه قرار دهند.
از منظر آنان توافقی بد است که به قول برخی برد-برد باشد در ازای گرفتن امتیازاتی فقط برای اعتمادسازی تحریم‌ها را لغو کنند آن هم در یک پروسه حداقل 10 ساله! و به چالش هسته‌ای با تهران خاتمه بدهند و چالش‌های خود را در حوزه‌های دیگر پیگیری کنند از منظر آنان تواقفی زشت است که حقوق هسته‌ای ملت ایران را به رسمیت بشناسند و قبول کنند که همه قوانین و مقررات جهانی را زیر پا گذاشته اند و بپذیرند که به لحاظ انسانی نباید سد راه پیشرفت علمی کشور شوند.
از نظر ملت ما حالت سوم که برای حریف "زشت" است مطلوب‌ترین است. حالت دوم که برای حریف "بد" است قابل تامل است و حالت اول اصلا قابل تحمل نیست و با غیرت و شرف ملی ما سازگار نمی‌باشد و حتی تصور آن هم برای کسانی که ضعیف‌ترین موضع را در برابر دشمن دارند ممکن نیست.
محمد کاظم انبارلویی
