به گزارش شبکه خبری حزب الله  به نقل از ایسنا ،
لوتوس برند مولر، سرمربی آلمانی تیم ملی ایران بعد از اینکه متوجه شد شاگردانش هرگز قرار نیست به بازی های آسیایی بروند، از ایران رفت. قرار بود تا مولر هدایت تیم ملی بزرگسال را تا بعد از بازی های آسیایی برعهده داشته باشد. همچنین بر عملکرد تیم جوانان هم در مسابقات جهانی نظارت کند.

مربی آلمانی که در آستانه ورودش به کشور از یک برنامه ریزی بلند مدت برای توسعه واترپلو خبر داده بود، خیلی زود ناامید شد و از عدم حمایت از واترپلو و اعزام این رشته به بازی های آسیایی گلایه کرد. او با حمایت یک شرکت انتشاراتی به عنوان اسپانسر هدایت تیم ملی ایران را برعهده گرفته بود و برخلاف سایر مربیان خارجی هزینه سرسام آوری را به بدنه ورزش ایران تحمیل نکرد.

با شروع لیگ برتر دیگر اردوهای تیم ملی نیز درکار نبود و مولر به قول خودش دلیلی نداشت که در ایران بماند. مولر بعد از شش ماه تمرین با واترپلوئیست های ایران در حالی به کشورش بازگشت که برخی به واسطه نتایج تیم جوانان در مسابقات جهانی در هفته های گذشته انتقادهای تندی را علیه او به راه انداخته بودند.

پیش از سفر به هامبورگ گفت و گوی کوتاهی با او انجام دادیم که شرح آن را می خوانید:

*عملکرد تیم ایران را در این مسابقات جهانی ترکیه چگونه ارزیابی می کنید؟

ما فقط چهار هفته برای تمرین داشتیم. سه هفته هم به طور کامل تمرینات سختی را پشت سر گذاشتیم. بازیکنان در این زمان کوتاه هم عملکرد خوبی داشتند و نکات تکنیکی زیادی یاد گرفتند. من هرکاری که در هفت هفته می توانستم را انجام دادم. سطح این مسابقات خیلی خوب بود، ما خیلی مسابقات نزدیکی داشتیم. تیم های اول تا سیزدهم فاصله زیادی با هم نداشتند. اکثر مسابقات هشت تیم پایانی هم به ضربات پنالتی کشید چون تیم ها خیلی به هم نزدیک بودند. بازی های جذابی را دیدیم. درکل سطح مسابقات خوب بود. تیم ما با شرایطش عملکرد خیلی خوبی داشت. اول شرایط برای تیم خیلی سخت بود، چراکه بازیکنان هیچ تجربه ای نداشتند. اما روز به روز بهتر شدند، هربازی بهتر از بازی قبل. عملکرد تیمم نزولی نبود و در پایان مسابقات دو پیروزی گرفت. نوع پیروزی ما در این دو مسابقه خیلی مهم بود، چراکه اگر کسی این بازی ها را تماشا می کرد متوجه می شد که ایران واترپلوی خیلی خوبی به نمایش می گذارد. ما در مقابل نیوزلندی که مقابل کرواسی با سه اختلاف مغلوب شد، 8 - 2 هم جلو افتادیم. در بازی آخر هم شرایط همینطور بود. در مقابل افریقای جنوبی هم سه یا چهارگل جلو افتادیم اما مشکل بازیکنانم افت بدنی در زمانهای آخر بود. آن هم به کم بودن زمان آماده سازی برمی گردد.

*خیلی ها بر این باور هستند که تیم ایران می توانست در مسابقات جهانی نتیجه بهتری بگیرد؟

اگر به جدول رده بندی مسابقات نگاه کنید و تیم های 14 تا 16 (قراقستان، مصر و آرژانتین) را بررسی کنید من می توانم بگویم که ایران از هر سه آن ها بهتر است. اگر مسابقات دوباره برگزار شود ما هر سه این تیم ها را می بریم. بازی با آرژانتین خیلی برای ما زود بود. چون ما تعداد بازی های زیادی قبل از آن انجام نداده بودیم و در نتیجه اشتباهات زیادی داشتیم. ما مدام روی تیم کار می کردیم و روز به روز شرایط و هماهنگی تیم بهتر و بهتر شد. بازی با آرژانتین خوب نبود و این ناراحت کننده است چون ما نمیتوانیم آن را تغییر دهیم. اما کاری که ما می توانیم در آینده انجام دهیم،برگزاری اردوها و مسابقات تداکارتی پیش از مسابقات است تا اشتباهات قبل از مسابقات انجام شود. ببنید ژاپن الان چه جایگاهی دارد. اما ترس من از عادی بودن این موضوع در ایران است و حالا همه چیز متوقف می شود. واقعا ناراحت کننده است.

*از زمان ورود شما به ایران میزان حمایت فدراسیون چگونه بوده است؟

فدراسیون از من خیلی خوب حمایت کرد. کمیته داوران رفتار خوبی داشت. هرموقع برای بازی های تدارکاتی داخلی به داور نیاز بود با علاقه همراهی می کردند. اما متاسفانه خیلی از افراد هم مخالفت می کردند. افرادی حتی در داخل فدراسیون سر ناسازگاری داشتند. واقعا هدف بعضی افراد را نمی شود فهمید. چراکه آن ها برخلاف میل خانواده واترپلو ایران کار می کنند. یک نفر که هیچ مسئولیتی در فدراسیون ندارد و بازنشسته شده است اظهارنظرهایی کرده است. او می خواهد مربی تیم باشد، او اصلا مربی نیست. او می خواست پسرش در تیم باشد، اما من حذفش کردم. رسانه برای او یک ابزار شده که هرچیزی می‌خواهد در آن چاپ کند. اما به نظر من خبرنگاری که صحبت های او را چاپ کرده از گذشته او بی خبر است. صحبت هایی کرده است راجع به دور بودن 12 ساله من از واترپلو. اگر این حرف‌ها را کسی در آلمان می زد باید به دادگاه می آمد تا جوابگو باشد. این آدم درباره مسابقات و بازیها نظر می دهد در حالی که اصلا بازیها را ندیده است. خنده دار است. اینها سخنان بدی درباره من بوده ولی این صحبت ها برای من مهم نیست چون این آدم را می شناسم.

*در اولین روز حضور در ایران برنامه های زیادی برای تیم ملی داشتید، تا چه حدی توانستید این برنامه ها را پیاده کنید؟

من ناامید هستم. در این مدت خیلی از این برنامه ها عملیاتی نشد. فکر می کنم مشکلات زیادی در راه پیاده کردن این برنامه ها وجود دارد. به نظرم محسن رضوانی به عنوان رییس ایده های خوبی دارد اما هیچ حمایتی از او نمی شود و این موضوع ناامید کننده است. او تلاش می کند، دنبال یک مربی خوب می رود ولی کمکی به او نمی شود. هیچ پولی برای برگزاری اردو و مسابقات ندارد، بنابراین غیرممکن است.

*خیلی ناامید هستید؟

بگذارید این موضوع را به شما بگویم، قبل از اینکه سرمربیگری تیم ملی را قبول کنم از همکارانم در واترپلو نظرشان را پرسیدم و همه آن ها به من گفتند به ایران نرو. اما امروز همه چیز سخت تر شده چراکه ما نمایش خوبی در مسابقات جهانی داشتیم. اگر یک آدم حرفه ای مسابقات را از نزدیک دیده باشد متوجه کیفیت تاکتیکی ما شده است. بقیه افراد می توانند هزاران کیلومتر دورتر بنشینند و فقط حرف بزنند. کسی که بازی های ما را دیده باشد، متوجه روند رو به رشد ما در این مسابقات شده و می داند که ما خوب بوده ایم. بنابراین این موضوع خیلی ناراحت کننده است و من برای آقای رضوانی ناراحتم و نمی توانم کمکی هم بکنم چرا که او هیچ حامی ندارد. الان وقت پیشروی به جلوست، وقت توقف نیست.

*شما خودتان علاقه به ادامه همکاری با ایران را دارید؟

برای شخص من زندگی در ایران خیلی سخت است. اما از نظر حرفه ای من به چالش علاقه دارم. این کار را انجام داده ام و می توانم یک بار دیگر هم انجام دهم. به تیمم علاقه دارم، آن ها خیلی سخت تلاش می کنند. تجربه خیلی خوبی بود و رییس فدراسیون تا این حد جسارت داشت که با یک مربی آلمانی کار کند. این مسأله خیلی خنده دار است. اینجا درباره کیفیت مربی حرف نمی زنند. در رابطه با ملیت مربی نظر می دهند. معتقدند مربی باید اهل کرواسی یا اروپای شرقی باشد. آن ها باید به مربی و تیم نگاه کنند. این موضوع اهمیت دارد. بنابراین من فکر می کنم دیگر به ایران برنگردم. چون این موضوع برای رییس فدراسیون سخت است که به اطرافیانش پاسخگو باشد. اما برایش آرزوی موفقیت می کنم، نیاز به حمایت دارد. چراکه او ایده های خوبی دارد و خیلی سخت برایش تلاش می کند و حمایت از او تنها چیزی هست که من نمی بینم. برای من مشکلی نیست، پیشنهادهای متعددی دارم. من 35 سال است در همه رده های جوانان، باشگاهی، بزرگسالان، دسته یک، دسته دو تیم ملی و ... مربیگری می کنم. باز هم این کار را خواهم کرد. تنها برای واترپلو ایران ناامید هستم. امیدوارم اگر مسئولان این مصاحبه را خواندند از واترپلو بیشتر حمایت کنند.